Agressie is een veelvoorkomend probleem met potentieel ernstige gevolgen voor zowel individuen als hun sociale omgeving. De ontwikkeling van agressief gedrag wordt mede beïnvloed door sociaal-cognitieve processen, zoals de interpretatie van sociale signalen. Twee factoren binnen deze processen zijn emotieherkenning en empathie. Eerder onderzoek suggereert dat beperkte emotieherkenning samenhangt met verhoogde reactieve agressie, terwijl een laag empathisch vermogen samenhangt met meer proactieve agressie. Daarnaast wordt verondersteld dat betere emotieherkenning samenhangt met een hoger niveau van empathie. Het merendeel van deze studies is echter verricht bij kinderen en adolescenten. Daarom is in de huidige studie een exploratief onderzoek uitgevoerd naar de samenhang tussen emotieherkenning, empathie en zowel reactieve als proactieve agressie bij volwassenen. Daarnaast is de mogelijke mediërende rol van empathie in de samenhang tussen emotieherkenning en agressie onderzocht. De data is verzameld bij een Nederlandse volwassen populatie (N = 17; leeftijd 21-58 jaar) met behulp van digitale neuropsychologische testbatterijen en gevalideerde zelfrapportagevragenlijsten (Interpersonal Reactivity Index, Reactive-Proactive Aggression Questionnaire, Penn Emotion Recognition Task). De resultaten toonden geen significante samenhang tussen emotieherkenning, empathie en beide vormen van agressie. Evenmin werd een mediatie-effect van empathie vastgesteld. Ook exploratieve analyses van afzonderlijke empathiecomponenten lieten geen significante effecten zien met agressie. Deze resultaten suggereren dat de samenhang tussen emotieherkenning, empathie en agressie mogelijk complexer is dan eerder verondersteld. Deze studie benadrukt het belang om alternatieve methoden te gebruiken om deze samenhang te onderzoeken. In de toekomst wordt aanbevolen om grotere steekproeven te gebruiken en alternatieve mediatie- of moderatievariabelen, zoals emotieregulatie, mee te nemen.