In het huidige onderzoek is een meetinstrument ontwikkeld en getest (H1) dat behandelaren hun attitude meet tegenover de constructen: behandelrelatie, protocollen en lichaamsgericht werken. Daarnaast is aan de hand van de vragenlijst onderzocht of de behandelrelatie als belangrijker wordt ervaren door behandelaren bij verschillende soorten behandelingen (H2) of bij patiënten met PTSS (H3). Voor het analyseren van de vragenlijst is een factoranalyse uitgevoerd om de constructvaliditeit te meten en om te beoordelen welke items verwijderd moesten worden. Voor het toetsen van de overige hypotheses is er gebruikgemaakt van een Mann-Whitney U-test en de Kruskal-Wallis test.

De resultaten tonen aan dat, na verwijdering van sommige items, de vragenlijst goed de onderliggende constructen meet. Er is verder geen significant verschil gevonden tussen behandelaren die veel of weinig met trauma werken en er is geen significant verschil gevonden tussen gestructureerde en ongestructureerde behandelingen. Wel zijn er aanwijzingen dat structuur mogelijk meer een rol speelt in de waardering van de behandelrelatie dan het behandelen van patiënten met PTSS. Vervolgonderzoek zou het meetinstrument verder kunnen testen en ontwikkelen om meer te weten te komen over het belang van deze constructen zoals waargenomen door de behandelaren.