Eenzaamheid is een veelvoorkomend en belangrijk probleem, met negatieve consequenties voor zowel de fysieke als mentale gezondheid. Dit onderzoek richtte zich op de vraag in hoeverre de mate en het type eenzaamheid (sociaal, familiaal of romantisch) dat iemand ervaart, samenhangt met de negatieve interpretatie van ambigue situaties. Daarbij werd ook gekeken naar het perspectief (zelf-relevant vs. ander-relevant) en de context (sociaal vs. niet-sociaal) van deze situaties. Aan het onderzoek namen 200 studenten van de Universiteit van Amsterdam deel. Zij vulden vragenlijsten in die eenzaamheid (SELSA-A) en interpretatiebias (SIDS en SIDT) meten. De resultaten laten zien dat zowel sociale als familiale eenzaamheid samenhangen met een negatievere interpretatie van zelf-relevante situaties. Romantische eenzaamheid had daarentegen geen significante invloed. Opvallend was dat er bij sociale eenzaamheid sprake was van een drieweginteractie tussen type eenzaamheid, perspectief en context. Bij familiale eenzaamheid werd een tweeweginteractie gevonden. Deze bevindingen suggereren dat verschillende typen eenzaamheid op uiteenlopende manieren samenhangen met cognitieve processen, en benadrukken het belang van het onderscheiden van deze typen in zowel onderzoek als interventie. Wel is vervolgonderzoek nodig om de causaliteit van deze verbanden en de effectiviteit van type-specifieke interventies, zoals cognitieve bias training, verder te onderzoeken.