Angst is een normale menselijke reactie, maar wanneer deze buitensporig wordt en leidt tot vermijding van bepaalde situaties, zoals bij hoogtevrees, kan dit het dagelijks functioneren aanzienlijk verstoren. Een veelgebruikte behandelmethode voor specefieke fobieen is exposuretherapie. Deze therapievorm kan verklaard worden a.d.h.v. het inhibitorisch leermodel, dat stelt dat angst ontstaat door aangeleerde associaties tussen een situatie en een gevreesde uitkomst. Door herhaalde blootstelling zonder dat deze uitkomst daadwerkelijk optreedt, kunnen nieuwe, veilige associaties worden gevormd. In dit onderzoek wordt specifiek gekeken naar de rol van expectancy violation binnen dit proces, het uitblijven van de verwachte negatieve uitkomst. Daarnaast wordt het verschil tussen twee vormen van exposure: in vivo exposure therapy (IVE) en virtual reality exposure therapy (VRET) bekeken. De studie werd uitgevoerd onder 37 participanten met hoogtevrees, die één exposuresessie ondergingen. Voor en na de exposure werden verwachtingen en angstniveaus gemeten. De resultaten laten zien dat verwachtingen over gevreesde uitkomsten significant afnamen na exposure, wat duidt op succesvolle expectancy violation. Er werd echter geen significante afname in angstniveaus gevonden, noch een duidelijke relatie tussen de mate van verwachtingsverandering en angstreductie. Deze resultaten suggereren dat expectancy violation een rol kan spelen in het proces van exposure, hoewel verdere evidentie nodig is om te begrijpen of en hoe dit mechanisme bijdraagt aan daadwerkelijke angstreductie. Mogelijk wijst dit er ook op dat cognitieve veranderingen, zoals het bijstellen van verwachtingen, niet altijd direct gepaard gaan met een emotionele reactie, zoals een afname in angst. Vervolgonderzoek is nodig om verder te verkennen onder welke omstandigheden expectancy violation leidt tot angstreductie, en hoe beide vormen van exposure effectiever ingezet kunnen worden.