Vrijwel elke actie die we ons kunnen voorstellen kan een ruimtelijk coördinaat hebben. Toch denken we bij ruimte vooral aan een vast beeld van een landschap of een interieur, het zijn statische visies van een vaste werkelijkheid. Er is het levendige actieve leven en de fysieke structuren die het omkaderen en ermee interageren. 

Voor deze editie wordt de dialoog tussen neurowetenschappen en architectuur onderzocht, door in te gaan op het menselijke begrip van ruimte en de gevolgen daarvan op gedrag, cognitie en welzijn. Er wordt een aantal kaders geboden om deze relatie te conceptualiseren en praktische inzichten in de interventies en uitdagingen die ontstaan wanneer psychologie en technologie elkaar beïnvloeden.