De borderline persoonlijkheidsstoornis is een zeer heterogene stoornis. Op basis van de bps-criteria uit de DSM-5, waarbij men aan vijf van de negen criteria moet voldoen, zijn 256 verschillende symptoomcombinaties te maken die allemaal leiden tot de diagnose bps. De heterogeniteit van bps bemoeilijkt goede diagnostiek en effectieve behandeling van de stoornis. Om homogenere bps-clientgroepen te identificeren wordt veel onderzoek gedaan naar mogelijke bps-subtypering. In dit onderzoek werd gekeken of bps geconceptualiseerd kan worden in termen van internaliserende en externaliserende problematiek. Om dat te onderzoeken werden de scores op een klinisch interview voor bps van 204 bps-cliënten gebruikt in een two-step-clustermethode. In stap 1 werd met een hiërarchische clusteranalyse met de methode van Ward gekeken hoeveel clusters er in de data gevonden konden worden. In stap 2 werd met een k-means clustering gekeken of de gevonden clusters als internaliserend en externaliserend konden worden aangemerkt. Daarna werden de clusters gevalideerd door te kijken of zij een relatie hadden met behandeleffectiviteit. De data bleek het beste beschreven te worden door drie clusters. Deze clusters hadden geen internaliserende/ externaliserende indeling. Het verschil tussen de clusters bleek te zitten in de ernst van de bps-symptomen. De ernst van de bps-symptomen bleek een voorspeller te zijn voor de behandeleffectiviteit van de cliënten. Het onderzoek geeft ondersteuning aan bps-conceptualisaties die uitgaan van de ernst van symptomen als subtyperende factor en aan hybride bps-modellen, zoals het alternatieve model voor persoonlijkheidsdiagnostiek uit de DSM-5.