Misofonie is een recent ontdekte conditie waarbij specifieke geluiden met een specifiek patroon of ritme als extreem onaangenaam worden ervaren. Dit kan leiden tot emotionele en fysiologische reacties, en zelfs tot geagiteerd of agressief gedrag richting de geluidsbron. Voor een verbeterd diagnostisch proces is het essentieel om demografische factoren en meetmethoden te onderzoeken. Er is aangetoond dat vrouwen hoger scoren op een vragenlijst die misofonie meet (Herdi & Yildirim., 2024). Ook werd een positief verband tussen pupildilatatie en misofonie gevonden (De Gee et al., 2024). Dit onderzoek combineerde deze bevindingen door sekseverschillen in pupildilatatie te analyseren bij het luisteren naar misofonische en aversieve geluiden, en de relatie tussen pupildilatatie en de Amsterdam Misophonia Scale (A-MISO-S) te onderzoeken. De resultaten toonden significante sekseverschillen in pupildilatatie bij het luisteren naar misofonische geluiden, met een zeer kleine effectgrootte. Eveneens werd een significant verschil gevonden waarbij vrouwen hoger scoren op de A-MISO-S. In de praktijk blijken deze verschillen echter beperkt. Op basis van dit onderzoek lijkt geslacht geen significante voorspellende waarde te hebben voor misofonie of de intensiteit ervan, wat betreft pupildilatatie als de A-MISO-S-scores. Er werd een positief significant verband gevonden bij vrouwen tussen pupildilatatie en de A-MISO-S, met een middelgroot effect. Bij mannen werd geen significant verband gevonden. Dit impliceert dat pupildilatatie en de A-MISO-S bij vrouwen mogelijk hetzelfde onderliggende construct meten: de ervaren intensiteit van misofonie. Bij vrouwen draagt dit bij aan de verbetering van het diagnostische proces, doordat naast zelfrapportage ook objectieve methoden zoals pupillometrie ingezet kunnen worden.