Lakiescha groeit op in Amsterdam en heeft Surinaamse roots. Haar opvoeding en ervaringen hebben haar een sterk besef meegegeven van het belang van diversiteit, inclusie en gelijkwaardigheid. Op 13-jarige leeftijd neemt haar moeder haar al mee naar protesten tegen racisme. ‘Thuis vierden we nooit Sinterklaas vanwege Zwarte Piet’. In een tussenjaar na de middelbare school richt ze samen met twee anderen de stichting Zetje In op, een organisatie die racisme en discriminatie in het Nederlandse onderwijssysteem bestrijdt.

Je bent medeoprichter van stichting Zetje In. Wat doen jullie precies?

‘Stichting Zetje In ontwikkelt lesmaterialen voor basisscholen en middelbare scholen tegen racisme en discriminatie. We adviseren ook bijvoorbeeld de gemeente Amsterdam en het ministerie van Onderwijs. De stichting bestaat uit onderwijsprofessionals en experts in racisme, discriminatie, inclusie en diversiteit. We helpen leraren om deze onderwerpen te bespreken. We hebben bijvoorbeeld een jaarkalender waar dagen of periodes op staan zoals de Ramadan, Holi, Week van respect, Paarse Vrijdag of de Week tegen racisme, met bijbehorende werkvormen. Bij jonge kinderen ligt de focus vooral op kennismaken met alle culturen in de samenleving; wat zijn de verschillen en overeenkomsten? En bij tieners gaat het meer over wat racisme en discriminatie is en hoe dat tot uiting komt in de politiek en bij instituties.’

Hoe is Zetje In ontstaan?

‘Eigenlijk door een Instagram-story. Ik ken Veronikva Vygon en Sohna Sumbunu van de middelbare school, het St. Nicolaaslyceum in Amsterdam. In de piek van de Black Lives Matter Movement en net na de dood van George Floyd deelden wij alledrie een Instastory over dat niemand wordt geboren als racist, maar dat dit gedrag wordt aangeleerd. En dat je het dus ook af kunt leren in de opvoeding én in het onderwijs.

Met z’n drieën hebben we toen een burgerinitatief opgezet om racisme en discriminatie verplichte onderwerpen te maken op scholen in Nederland in het primair en voorgezet onderwijs. Dat is een petitie waarmee je druk kunt uitoefenen op de Tweede Kamer. Het initiatief ging keihard en zette een sociale beweging in gang. In 2 weken hadden we al 60.000 handtekeningen, terwijl je er 40.000 nodig hebt om een burgerinitiatief in te dienen bij de Tweede Kamer. De petitie kreeg zoveel media-aandacht dat er een motie over ingediend werd. De motie werd met 125 van de 150 stemmen voor aangenomen.’

Wat motiveert jou om je hiervoor in te zetten?

‘Ik zie in mijn omgeving dat dingen niet eerlijk gaan. Ik wil daar verandering in brengen zodat iedereen gelijke kansen heeft en gelijk behandeld wordt, onafhankelijk van hoe je eruitziet, wat voor huidskleur je hebt, wie je leuk vindt, etc. Anderen die soortgelijk werk doen motiveren mij, bijvoorbeeld de mensen achter Kick Out Zwarte Piet. Ondanks alle nare dingen die zij over zich heen krijgen, gaan ze door met wat ze doen. Dat vind ik cool en inspirerend.’

Is het wel eens moeilijk?

‘Ja, je zou het liefst willen dat dit werk niet nodig is. Als ik terugkijk voelt het krom dat ik als 19-jarige de overheid moest wijzen op wat er ontbrak in het onderwijs. Je bent bezig met onderwerpen die je emotioneel raken en dat maakt het zwaar. Ik heb wel eens gehuild omdat ik zo overwerkt was. Het is belangrijk als je dit soort dingen doet om te letten op je eigen “peace of mind”.’

Heb je tips voor medestudenten?

‘Maak een goede planning en vergeet daarbij niet om me-time in te plannen. En qua mental health; praat erover met mensen in je omgeving. Het is cliché, maar luister naar jezelf en zorg dat je niet overwerkt raakt.’

Wat is je toekomstdroom?

‘Ik wil sowieso iets doen met mensenrechten. Ik weet nog niet of ik zelf wil procederen of een meer adviserende rol aan wil nemen. Met vrienden heb ik het er wel eens over om later ons eigen mensenrechtenadvocatenkantoor op te richten.

Ter inspiratie volg ik nu organisaties die zich bezighouden met mensenrechten zoals Bureau Clara Wichmann en advocatenkantoor Prakken d’Oliveira. Stichting PILP (voorheen Public Interest Litigation Project, red.) is mijn favoriet. Dat is een collectief van advocaten en rechtsgeleerden die zich focussen op mensenrechten in Nederland. Ik vind hun manier van werken echt ontzettend cool, omdat ze zich bezighouden met Movement Lawyering. Daarbij ligt de nadruk meer op een sociale beweging in gang zetten en samenwerken dan op puur advies geven. Ze staan groepen bij en geven ze autonomie. Dat is echt mijn droombaan!’