Brief van de rector

Een universiteitsbestuur hoort een terughoudende positie in te nemen, om maximale ruimte te bieden aan debat, kritiek en verschil van inzicht. Maar ik vind het inmiddels steeds lastiger worden om die terughoudendheid vol te houden, als ik zie dat er dagelijks mensen sterven in Gaza, dat hulpdiensten worden belemmerd om hun werk te doen en dat de Israëlische overheid mensenrechten schendt. 

Naast de ontzetting die ik als persoon ervaar, wil ik in mijn rol als rector die terughoudende positie zoveel mogelijk blijven innemen. Niet omdat ik vind dat een universiteit zich afzijdig moet houden, maar omdat het bestuur van een universiteit maximaal ruimte moet bieden aan medewerkers en studenten om het academische debat te voeren, en ervoor moet zorgen dat alle inzichten, kritiek en nieuwe perspectieven gehoord kunnen en mogen worden. Dat is waar universiteiten voor staan. Ten aanzien van Gaza zijn die wetenschappelijke inzichten inmiddels behoorlijk eensluidend: er is sprake van genocidaal geweld in Gaza, zoals de directeur van het NIOD onlangs verklaarde. Dit is een belangrijke conclusie, waar nog maar weinig wetenschappelijke discussie over is. Het geweld in Gaza is onaanvaardbaar en moet stoppen. 

Wij kunnen als academische gemeenschap veel betekenen door deze resultaten van wetenschappelijk onderzoek met de samenleving te delen. Diverse leden van onze UvA-gemeenschap doen dit al, in de media of met politici. Deze week nog deelde een aantal collega’s deze inzichten met de vaste commissie Buitenland van de Tweede Kamer. Op die manier hebben we hopelijk, direct of indirect, invloed op de keuzes die de Israëlische regering maakt, en ook op de opstelling van de Nederlandse regering. En dat is in mijn ogen precies de rol die universiteiten kunnen spelen in een tijd van conflict: vanuit onze wetenschappelijke kennis en inzichten perspectieven aanreiken die kunnen bijdragen aan vrede en aan hoop. Want wetenschappelijke verbindingen zijn sterker dan politieke conflicten. 

Peter-Paul Verbeek
Rector