“Ik vind het heel belangrijk dat studenten weten dat er een plek is waar zij terecht kunnen als ze te maken hebben met ongepast en ongewenst gedrag. Zodat ze erover kunnen praten, en niet achterblijven met gevoelens van eenzaamheid, schaamte, onmacht of verdriet. Helaas is dit niet altijd het geval en is de aanwezigheid van ‘de juiste loketten’ alleen niet voldoende. Dat bleek bijvoorbeeld ook uit de uitzending van BOOS over seksueel grensoverschrijdend gedrag bij The Voice. De stap zetten om naar een vertrouwenspersoon te gaan is lang niet altijd makkelijk. Ik wil graag helpen om het laagdrempeliger te maken om erover te praten en melding te maken. Vaak helpt het die persoon al enorm om met iemand te kunnen praten als diegene iets naars heeft meegemaakt. Zo blijf je er niet in je eentje mee rondlopen.”
Als projectcoördinator bij het Teaching and Learning Centre heb ik weinig rechtstreeks contact met studenten. Ik kan me voorstellen dat het toegankelijker is om hun verhaal kwijt te kunnen bij iemand die ze dagelijks niet zo snel tegenkomen, zoals bij een studieadviseur of docent vaak wel het geval is. Omdat ik de studenten niet beoordeel en er geen sprake is van een machtsrelatie, hoop ik dat dit de stap om naar een vertrouwenspersoon te gaan vergemakkelijkt en dat studenten zich veilig voelen bij mij om hun verhaal te delen.”
“Het zorgt ervoor dat alle studenten en medewerkers zich veilig en welkom voelen. Studenten die zich veilig voelen, kunnen zich beter concentreren op hun studie, zijn eerder geneigd om actief deel te nemen aan lessen, en werken samen met medestudenten zonder angst om nieuwe vriendschappen te sluiten. Ze nemen ook deel aan studie(verenigings)activiteiten en maken deel uit van de UvA-gemeenschap. Het verrijkt dus hun leerervaring en bevordert een inclusieve campuscultuur. Een cultuur waarin studenten met diverse achtergronden, culturen en overtuigingen zich geaccepteerd en gewaardeerd voelen. En dat gun ik iedereen.”
“Studenten die op de UvA te maken krijgen met discriminatie, agressie, geweld, pesten of seksuele intimidatie en daarover in een vertrouwelijk gesprek hun verhaal kwijt willen. Samen kunnen we praten over wat er aan de hand is en kijken wat er nodig is. Soms twijfelen studenten of het wel ‘erg genoeg’ is, maar vaak geldt: als het voor jou niet oké voelt, ís het niet oké. Alles wat jij ervaart als ongewenst gedrag is het bespreken waard. Ook als je twijfelt over de grenzen op het gebied van ongewenst gedrag. Het kan gaan om een situatie waar je getuige van was of iets wat je zelf hebt meegemaakt. Ik geef de ruimte om het verhaal in vertrouwen te vertellen, luister zonder oordeel en kan meedenken over en eventueel begeleiden op weg naar een oplossing.”