'Ik hoop dat we als LHBTQ+'ers onderling ook inclusief blijven.'

Nadat coronabeperkingen de laatste jaren roet in het eten gooiden, kan UvA Pride weer volwaardig deelnemen aan Pride Amsterdam 2022! Van Pride Walk tot Pride University tot Canal Parade: samen met de VU, de HvA en Inholland zijn we erbij.

In aanloop naar het negendaagse festival, dat draait om de viering van de vrijheid te kunnen zijn wie je bent en te mogen houden van wie je wilt, maken we kennis met studenten en medewerkers die dit jaar betrokken zijn vanuit de UvA. Dit keer: Dirk van der Meulen, bedrijfsvoerder van de Graduate School of Humanities en waarnemend programmamanager huisvesting van de Faculteit der Geesteswetenschappen. 

Waarom vaar je mee vanuit de UvA? Wat vind je ervan dat de UvA dit jaar weer meevaart met de Canal Parade en actief deelneemt aan Pride Amsterdam?

Ik heb jarenlang langs de kant gestaan. Letterlijk tijdens de Canal Parade, maar ook figuurlijk als het gaat om het uitkomen voor het feit dat ik deel uitmaak van de LHBTQ+-gemeenschap. Toen ik in de medewerkersnieuwsbrief de oproep van UvA Pride voorbij zag komen om je aan te melden voor het meevaren op de boot, heb ik niet lang getwijfeld te reageren. Ik kijk ernaar uit dit jaar als UvA'er op de boot te stappen en zo deel te nemen aan de Canal Parade. Ik wil studenten en collega’s graag laten zien dat ik ervoor sta dat zij zichzelf kunnen zijn en in vrijheid verliefd mogen worden op iemand van hetzelfde geslacht - that it's okay to be gay.

Ik vind het erg goed dat de UvA meevaart. Tot een aantal jaar geleden wilde de UvA jammerlijk genoeg nog weinig weten van deelname aan Pride Amsterdam. Dit om de reden "geen politiek standpunt in te willen nemen". Terwijl seksuele voorkeur in de basis juist apolitiek is. Gelukkig heeft de UvA dit standpunt intussen laten varen - pun intended. Overigens ben ik me ervan bewust dat gelijke rechten en vrijheden voor LHBTQ+-personen helaas nog wel vaak afhankelijk zijn van de politieke wind die ergens waait. Alleen daarom al blijft het nodig een strijdvaardige houding aan te nemen tegenover het verkrijgen en behouden van die rechten en vrijheden.

Hoe ben je betrokken bij de LHBTQ+-gemeenschap?

Ik ben in eerste instantie betrokken bij de LHBTQ+-gemeenschap omdat ik er als man die op mannen valt zelf onderdeel van ben. Door jezelf te zijn, draag je bij. Ik moet eerlijk bekennen dat ik me verder op dit moment niet enorm hard maak voor de LHBTQ+-gemeenschap. Ik ben wel actief lid van een gezellige gay bridgeclub, maar dat moge hiertoe niet meetellen.

Als zijnde een homoseksueel geaarde man uit de gemeenschap ben ik tamelijk liberaal, maar toch ook een tikkeltje conservatief. In alle eerlijkheid maak ik me er van daaruit soms zorgen over dat het lijkt alsof vrij radicale LHBTQ+'ers een stempel drukken op hoe wij als totale groep worden gezien. Oftewel, over dat zij goeddeels de representatie van de LHBTQ+gemeenschap bepalen, terwijl deze uit ontzettend veel verschillende personen met uiteenlopende opvattingen bestaat. Om het in termen van diversiteit en inclusie te vatten: er bestaat binnen de gemeenschap grote diversiteit en ik hoop dat we onderling ook inclusief naar elkaar toe willen blijven, waarbij ruimte is en blijft voor iedereen.

Wat betekent Pride voor jou? Hoe zie jij Pride?

Ik ervaar Pride altijd vrij letterlijk: als het moment waarop de LHBTQ+-gemeenschap trots kan zijn op wat er hier in Nederland tot dusver is bereikt qua emancipatie. Waarbij elk LHBTQ+-individu trots mag zijn op de eigen identiteit en deze vrij mag beleven. De Canal Parade als jaarlijkse afsluiting van Pride is daar in alle zichtbaarheid en glorie natuurlijk het ultieme, feestelijke hoogtepunt van.

Met het thema 'My Gender, My Pride' staat Pride Amsterdam dit jaar voor het eerst in het teken van genderidentiteit, in plaats van seksuele oriëntatie/diversiteit. Wat vind je daarvan?

Dat kan op mijn steun rekenen. Zelf voel ik me, in lijn met mijn biologische zijn - oftewel geslacht, een man. Maar die harmonie tussen lichaam en geest geldt helaas niet voor iedereen en aan die kennis ontbreekt het mij niet. Ik zie het als een positieve ontwikkeling dat hier steeds meer serieuze aandacht voor is en dat hierover publiekelijk wordt gesproken. Ook bij studenten zie je dat zij zich er gelukkig steeds comfortabeler bij voelen zich hier open en eerlijk over uit te laten.