Jammer dat we niet langer konden blijven

“Eigenlijk wilde ik naar de VS, maar dat liep stroef,” vertelt Joël. “Toen mijn stagebegeleider Taiwan opperde, aarzelde ik geen moment. Kai wilde meteen mee toen hij het hoorde.” Kai reageert: “Ik kom uit Taiwan en ging vroeger elk jaar op familiebezoek. Deze stage was een uitgelezen kans op mijn familie weer te zien.”

Empirisch onderzoek

Kai en Joël  verbleven op de medische campus van Taipei Medical University Hospital, vergelijkbaar met de medische faculteit van het AMC, maar dan alleen voor medische studenten. “Op de palliatieve afdeling deden we empirisch onderzoek. Aan de hand van variabelen in een dataset onderzocht ik patronen die het overlijdensrisico van patiënten kunnen voorspellen, legt Joël uit. “We werkten met dezelfde dataset, maar deden individueel onderzoek,” vervolgt Kai. “De dataset bevatte ook fysiologische gegevens van smartwatches die patiënten droegen. Deze data is sterk gecorreleerd aan stress en vermoeidheid. Ik onderzocht of ze ook een voorspellende waarde hebben in de palliatieve zorg.” 

Zelfstandig

“Het was de eerste keer dat we zelfstandig met een dataset werkten; best spannend,” volgens Joël. “Het logistieke gedeelte vond ik lastig. Fouten in de data en wachten op een herziene versie zorgen soms voor stress.” “We hebben ervaren hoe onderzoek in de praktijk werkt,” vult Kai aan. “Gelukkig was de begeleiding perfect geregeld.”

Reisleider

In hun vrije tijd verkenden ze de stad. “Kai was mijn reisleider,” lacht Joël. “Hij spreekt Chinees, wat  alles makkelijker maakt. We bezochten musea, gingen shoppen en gingen vaak uiteten. Ook zijn we een paar keer naar een nachtclub geweest. Taipei is goed georganiseerd en de mensen zijn respectvol. De hoofdstad en westkust zijn dichtbevolkt; in het binnenland zijn alleen maar bergen. Prachtig!” 

Slapende onderzoeker

Wat hen meest bijbleef? “Een onderzoeker die achter zijn bureau lag te slapen en daarna tot laat doorwerkte, ” lacht Kai. “Ook privacy in het ziekenhuis is anders: patiënten liggen in bedden op de gang; dat is bij ons ondenkbaar.” “Die kantoortuin met cubicals vond ik ook apart,” vervolgt Kai. “Iedereen loopt langs elkaar heen. Alleen de professoren zitten in aparte kamer.”

7 Eleven

Wat gaan ze missen? “De 7 Eleven op elke hoek van de straat is 24/7 open,” antwoordt Kai meteen.” Joël beaamt dat: “ ’s Avonds laat of ’s nachts kun je nog overal terecht. Maar het meest mis is de bubble tea met Tapioca pearsl. Echt jammer dat we niet langer konden blijven, maar ik ga sowieso terug!”