"Ik trad volledig buiten mijn comfortzone."

Aycanur reisde af naar het dorpje Turiani, maar het ziekenhuis was niet op de hoogte van haar komst. ‘Er was iets misgegaan met de communicatie,’ vertelt Aycanur. ‘De eerste dagen verliepen daarom chaotisch, maar toch voelde ik mij zeer welkom.’ 

Cultuurshock

De eerste dagen ervaarde Aycanur een cultuurshock. ‘Niet alleen de tropen is een totaal andere wereld. Als enige witte persoon val je ook erg op,’ lacht Aycanur. ‘Ook was ik best onzeker. Ben ik goed voorbereid? Weet ik voldoende over tropengeneeskunde? Ben ik wel bevoegd?’

Serieus genomen

Gelukkig was de begeleiding vanuit het ziekenhuis goed. ‘Ik vond het bijzonder dat er écht naar mij werd geluisterd en dat mijn mening werd meegenomen in de diagnose van de arts. Heel anders dan in Nederland, waar je als coassistent vooral meeluistert.’

Ook de omgang tussen arts en patiënt verschilt, vertelt Aycanur. ‘In Tanzania is het advies van de arts dwingend. De enige reden om een advies niet op te volgen, is als je geen geld hebt voor de medicatie.’

Natuurdokters

Aycanur vertelt dat er in Tanzania geen huisartsen zijn. ‘Mensen komen pas naar het ziekenhuis als hun kwaal zo ernstig is, dat ze geen keuze meer hebben. Tanzanianen zoeken eerst zelf naar oplossingen, vaak door een Massai-dokter te raadplegen. Deze natuurdokters staan in hoog aanzien vanwege hun kennis over medicinale kruiden.’

‘Kruiden kunnen helpen bij hoofdpijn,’ vervolgt Aycanur, ‘maar patiënten belanden vaak met ernstigere kwalen in het ziekenhuis. Hoofdpijn kan ontstaan door een hoge bloeddruk en dat kan weer leiden tot hart- en vaatziekten. Zo ontstaat een opeenstapeling kan kwalen, die voorkomen had kunnen worden bij vroegtijdige medische hulp.’

(Mis)communicatie

‘Dan is er nog het ziekenhuisbestuur dat regelmatig wisselt. Dit wekt argwaan bij de bevolking, waardoor mensen liever bij een Massai-dokter te rade gaan. Die wisseling van het bestuur verklaart vast ook waarom ze niet wisten van mijn komst,’ zegt Aycanur lachend.