De GGZ in Nederland staat onder druk door lange wachtlijsten, mede door personeelstekorten en een toenemende zorgvraag. Om de efficiëntie en toegankelijkheid van behandelingen te verbeteren, wordt in dit onderzoek gekeken naar de inzet van Virtual Reality (VR) bij EMDR-behandeling voor cliënten met PTSS. Hoewel EMDR-VR veelbelovend lijkt, ontbreekt het nog aan wetenschappelijk onderbouwd onderzoek met klinische doelgroepen.

In deze studie worden de behandelduur en het behandeleffect van zelfstandige EMDR-VR vergeleken met die van reguliere EMDR. Op basis van eerdere literatuur werd verwacht dat EMDR-VR tot een kortere behandelduur zou leiden, met een vergelijkbaar behandeleffect. Bij het meten van de behandelduur is een onderscheid gemaakt tussen directe en indirecte behandelminuten. Omdat cliënten EMDR-VR grotendeels zelfstandig uitvoeren, werd verwacht dat de directe behandelduur met een behandelaar lager zou zijn. Om te controleren of EMDR-VR niet tot extra belasting voor behandelaren leidt, is daarnaast ook gekeken naar de indirecte behandeltijd, zoals administratieve werkzaamheden.

In totaal zijn 22 cliënten geïncludeerd (11 in de EMDR-VR-groep en 11 in de reguliere EMDR-groep), geselecteerd uit dezelfde klinieken en tijdsperiode via nearest neighbour matching op basis van propensity scores. Het behandeleffect werd gemeten met de SQ-48 vragenlijst vóór en na de behandeling. De behandelduur werd vastgesteld aan de hand van door de behandelaar gerapporteerde directe en indirecte tijd.

De resultaten laten zien dat cliënten die de EMDR-VR-behandeling kregen gemiddeld een kortere behandelduur hadden en een grotere afname in PTSS-symptomen lieten zien dan cliënten in de reguliere EMDR-groep. Deze verschillen waren echter niet statistisch significant. Tijdens de presentatie wordt verder ingegaan op mogelijke verklaringen voor deze bevindingen, de klinische relevantie en aanbevelingen voor vervolgonderzoek.