In dit onderzoek werd op basis van het Common Sense Model (CSM), de mediërende rol van passieve coping in de relatie tussen negatieve ziektecognities en de ernst van het Postcommotioneel syndroom (PCS) onderzocht. Inzicht in deze mediatie kan gerichtere behandelingen bevorderen. Er werd verwacht dat negatieve ziektecognities en passieve coping apart een direct effect op de ernst van PCS-symptomen hadden en dat passieve coping een indirect effect tussen beide componenten zou vormen. Tevens werd verwacht dat negatieve ziektecognities samenhingen met passieve coping. De steekproefgrootte bestond uit 63 participanten die waren aangemeld op de polikliniek licht traumatisch hersenletsel van revalidatiecentrum Heliomare. De data bestond uit de Illness Perception Questionnaire-Kort (IPQ-K), de Rivermead Post-Concussion Questionnaire (RPQ) en de subschaal ’passief reactiepatroon’ van de Utrechtse Coping Lijst (UCL). Met PROCESS werd de mediatie analyse uitgevoerd. De resultaten bevatten enkel een significante samenhang tussen negatieve ziektecognities en de ernst van PCS. Meer onderzoek is nodig om de richting tussen ziektecognities, passieve coping en PCS te verduidelijken. Dit onderzoek heeft bijgedragen aan de klinische ontwikkeling van het CSM model en benadrukt de relevantie van cognitieve behandeling bij mensen met PCS.