Presentatie Masterthese - Thalita Duindam - Klinische Psychologie

Posttraumatische stressstoornis (PTSS) is een veelvoorkomend gevolg van kindermisbruik en wordt geassocieerd met een verhoogde mate van angst en depressie. Kenmerkend voor PTSS is de vermijding van trauma gerelateerde aspecten. Vermijding kan de verwerking van trauma’s hinderen en de PTSS in stand houden. Dissociatie en woede blijken als beschermingsmechanismen te fungeren om traumaherinneringen, gedachten en gevoelens te vermijden. Daarom werd in dit onderzoek de mediërende rol van dissociatie en woede onderzocht in de relatie tussen emotioneel, seksueel en fysiek kindermisbruik en PTSS. Bij 216 deelnemers werd kindermisbruik gemeten met de Childhood Trauma Questionnaire short form (CTQ-sf), dissociatie met de Dissociative Experiences Scale Taxon (DES-T) en woede met de Zelfexpressie en -controle vragenlijst (ZECV). PTSS-symptomen werden gemeten met de Clinician Administered PTSD Scale for DSM-5 (CAPS-5). Dit onderzoek werd uitgevoerd door middel van drie parallelle mediatieanalyses. Er kwam naar voren dat dissociatie deels een mediërende rol heeft in de relatie tussen emotioneel kindermisbruik en PTSS, in tegenstelling tot seksueel en fysiek kindermisbruik. Woede bleek geen mediator te zijn in de relatie tussen kindermisbruik en PTSS. Daarnaast werd een positieve relatie gevonden tussen emotioneel kindermisbruik en PTSS en dissociatie, in tegenstelling tot seksueel en fysiek kindermisbruik. Dit onderzoek maakt duidelijk dat dissociatie een belangrijke rol speelt bij PTSS en dat emotioneel kindermisbruik voorspellend kan zijn voor dissociatie en PTSS. In behandeling zou meer gefocust kunnen worden op dissociatie en ervaringen van emotioneel kindermisbruik. Vervolgonderzoek is nodig om de relatie tussen kindermisbruik, dissociatie en PTSS beter te begrijpen.